خداوند به عبادت ما و هیچ موجود دیگر نیاز ندارد. زیرا : « فان الله غنی عن العالمین- خداوند از تمام جهانیان بی نیاز است.» این بندگان هستند که به خدا نیاز دارند. ما عاقلیم و با وجدان، حق شناسیم و سپاسگزاریم و نیازمند، و اگر در پیشگاه آفریدگارمان سر بر خاک می نهیم و عبادت می کنیم و نماز می خوانیم و نیاز می طلبیم و راز می گوییم  برای اینست که خدایی او و بندگی خود را آشکار و ابراز کنیم. اگر عبادت نکنیم از هدف اصلی خلقت دور شده ایم چرا که کمال آفرینش ما پرستش خداوند است. خدای بزرگ نه از نماز خواندن ما سود می برد و نه از بی نمازی ما به او زیان می رسد. اگر نماز می خوانیم خودمان به پاکی جان و صفای روح و دوری از پلیدی ها می رسیم. و اگر بی اعتنا به نماز باشیم از برکات و آثار معنوی و اجتماعی آن محروم می شویم و در آخرت هم به خاطر ناسپاسی و دوری از خدا و آلودگی به فساد کیفر خواهیم دید. وقتی کمال و سعادت ما در بندگی خدا است این بندگی عبادت و راز و نیاز به درگاه آفریدگار و توجه به او و نعمتهایش می باشد که روزی چند مرتبه انجام می گردد و ما به خاطر این که به یاد خدا باشیم نماز می خوانیم. آن کس که نیاز به عبودیت و پرستش را در ما قرار داد، او هم پاسخ نماز و دعا و راز و نیاز را برایمان مقرر داشته است. قران مجید را مظهر ذکر و ذکر را آرامش بخش دلها می داند.

اگر معلم به شاگردانش می گوید درس بخوانید نفع این درس خواندن به خود آنان بر می گردد و برای معلم سودی ندارد. مگر نه این که نشانی هر خانه را باید از صاحب خانه گرفت پس چگونگی عبادت را هم باید از خدا فرا گرفت و به دستور او عمل کرد و دید که او چه چیز را عبادت دانسته و عبادت را به چه صورت طلبیده است.

نماز اعلام بندگی در برابر خدا و زیر بار نرفتن در مقابل ستمگران است نماز زنده نگه داشتن آیین توحیدی حضرت ابراهیم و سنت رسول است. نماز برای عاشقان خدا شیرین ولی برای منافقان تلخ و سنگین است. در اهمیت نماز همین بس است که حضرت علی (ع) در میدان نبرد صفین و امام حسین(ع) در ظهر عاشورا از جنگ دست کشیدند و به عشق الهی به نماز ایستادند. امام صادق می فرمایند هر که نماز را سبک شمارد از شفاعت ما محروم است.  انسان اسیر محبت دیگران است و نعمت و نیکی انسان را به مقام سپاس و تشکر می کشد اگر کسی نعمتی به ما می بخشد و احسانی در حق ما کرد با زبان و عمل  سپاسگزار او می شویم. ما بنده خدائیم و غرق در نعمت های او. پس در هر نفسی نه یک نعمت بلکه صدها نعمت موجود است و بر این نعمت ها نه یک شکر بلکه هزاران شکر لازم است. کافی است که اندکی چشم بصیرت بگشاییم و ببینیم لطف و فضل خدا را درباره ی خودمان.  آنگاه خواهی نخواهی او را سپاس خواهیم گفت. امام باقر می فرمایند:نماز هدیه مومن است به خدا به سوی پروردگار، پس هدایای خود را نیکو کنید تا جوایز نیکو باشد. « و الذین یؤمنون به وهم صلاتهم یحافظون _ و کسانی که به آخرت ایمان دارند و به آن اعتقاد دارند و مراقب نمازهای خود هستند».نماز اولین سؤال در قیامت است که اگر پذیرفته نشود کارهای دیگر هم مقبول نیست. نماز تنها عبادتی است که در هیچ حال از انسان ساقط نمی شود و حتی در میدان جنگ و در شرایط اضطراری و بیماری و...

دانشمندان گفته اند برای رسیدن به عرفان الهی و شناخت خود و خدا مراحلی باید طی شود. مرحله اول شریعت است و برای پیمودن این مرحله باید به سراغ پروردگار رفت. مرحله دوم طریقت است و مرحله سوم حقیقت است و آیا چیزی برتر و موثر تر از نماز در این مسیر وجود دارد. تمامی انسان ها و حتی موجودات دیگر نیاز به عبادت و پرستش خداوند مشغولند و برای رسیدن به حق و شاداب کردن روح عرفانی انسان هیچ راهی بهتر از نماز یافت نمی شود. هشام بن حکم از امام صادق(ع) پرسیدند چرا نماز واجب است؟ درحالی که هم وقت می گیرد وهم انسان را به زحمت می اندازد؟ امام فرمود پیامبرانی آمدند و مردم را به آیین خود دعوت نمودند عده ی هم دین آنان را پذیرفتند اما با مرگ آن پیامبران نام و دین آن ها از میان رفت. خداوند اراده فرمود که اسلام و نام پیامبر اسلام(ص) زنده بماند و این از طریق نماز امکان پذیر است.  

خدایا ! ما را در بندگی خودت ثابت و استوار بدار

عشق خود و شوق عبادتت را در دلمان افروخته تر بگردان!

خداوندا ! ما را از بر پا دارندگان نماز قرار بده.